martes, 30 de diciembre de 2008

Llevo dos noches soñando cosas que no puedo contar.

domingo, 21 de diciembre de 2008

He soñado que buceaba por casa de G y G pero a la vez podía respirar como si nada. Buceo por el pasillo, muy oscuro. Era como la visión nocturna de una cámara. Enric me sale al paso desde una habitación, también buceando, y yo le tiro una piel de plátano. Como hay agua, flota lenta hacia él, arremolinándose y abriéndose como un pulpo. Enric la coge y ríe, creo.

jueves, 18 de diciembre de 2008

Hace dos noches me desperté. Pasó algo muy parecido a lo que expliqué hace un tiempo. Me sentía extrañísimo. Pero me dormí muy rápido y no intenté moverme. No parece un sueño lúcido. Pero era algo raro. Sentía mi cuerpo de una forma que nunca me había pasado. No sé explicarlo.

lunes, 15 de diciembre de 2008

Mi primer sueño lúcido?

Anoche, creo, soñé con unas gradas. Entonces veía unas señoras mayores. La imagen se queda ahí y es aburrida. Entonces pienso "deberían levantarse y empezar a saltar". Y eso pasó! Fué tal mi alegría que me desperté inmediatamente. Lo olvidé casi al segundo de despertar porque volví a dormirme a los dos segundos pero creo que volvió a pasar algo parecido.

Seguro que ésto pasa porque hace dos días que terminé la caja de esertia y sólo tomo orfidal.

Mañana psiquiatra. Me recetará más pastillas y no podré volver a despertar hasta que me quede sin pastillas. Hurra.
Hace dos noches soñé que Lou me abrazaba.

viernes, 5 de diciembre de 2008

Hace dos noches soñé que los Pet Shop Boys daban un concierto al lado de mi casa, en un mini parque urbano. Había alguien conmigo. Expectante, me preguntaba a mí mismo si harían un concierto entero para las dos únicas personas que formábamos el público. Entonces, tengo un perro cogido de una correa y pienso que qué mal tener que pasear un perro justo a la hora del concierto. Paseo por el parque mientras suena una música extrañísima.

corte

estoy en mi habitación y tengo un sintetizador increíble tirado en el suelo. Toco algunas teclas y oigo cómo suena (tipo Ronald Jenkees). Ahora me pregunto cómo debe funcionar y veo que no sé cómo conectarlo al ordenador.
Podría ser que el sintetizador lo hubiera robado yo en el parque a los mismos Pet Shop Boys, pero no lo sé. Y seguro que tiene relación con que no sepa usar el nuevo sintetizador pirata que tengo.

corte

Estoy en el Parc Lluch de Gavà. Es de noche y no hay nadie. Camino cerca de la pared y veo que en el otro extremo del parque hay una pareja peleando debajo de los árboles. Es una zona muy oscura y solamente veo siluetas y luces alejadas. Me dirijo allí y le digo al tío que la deje tranquila. Él, dice "déjame!" y en un segundo me clava un cuchillo en el pecho, dejando colgando un desgarro en mi camisa. La comisaría está al lado, así que ya estoy allí. Les digo que me han apuñalado en el pecho y un policía me responde que lo que tengo es un chupetón en el cuello. Yo le digo que no y le enseño la herida, que sin esperarlo es una cicatriz roja y sinuosa que cruza la parte izquierda de mi pecho.

lunes, 1 de diciembre de 2008

He soñado cosas raras, enfados... mis padres que me encerraban en casa? Qué tenía una ira irrefrenable y rompía una lámpara de casa y luego me volvía loco buscando superglue por los cajones para arreglarlo antes de que nadie se diera cuenta, algo de un bosque... Nada bueno. Me he despertado unas cuatro veces y cada vez he soñado cosas que me ponían nervioso.
Hoy al despertar, hecho un zombi, he dicho "he soñado que me pegaban un tiro en el pecho" y me he dormido otra vez. No lo recuerdo, pero creo recordar color blanco y una pistola muy cerca de mi cuerpo. O eso me viene a la mente, quizás me lo invento.

martes, 25 de noviembre de 2008

Anoche me dormí durante un segundo y vi la cara de César muy de cerca y deformada como por una lente óptica. Me miraba serio. Mi cuerpo dió un salto en la cama, me desperté, seguí escuchando la radio un rato y me dormí definitivamente hasta que de madrugada encontré los auriculares entre mis piernas y los dejé en el suelo sobre un cojín. Volví a dormir...

domingo, 23 de noviembre de 2008

La nueva medicación me hace dormir mucho y casi sin incidentes. Apenas recuerdo sueños, y si los recuerdo, no son pesadillas. Pero como anoche bebí mucho preferí no tomar Orfidal. He tenido tres pesadillas. A ver si las recuerdo...

En una salía de paseo con Gema y Gemma. Las perdía de vista y me ponía muy nervioso. Pensé que tampoco era para tanto, porque podía hacer yo el camino de vuelta. Pero no, me perdía y para variar, entraba en pánico. Encontraba a un señor que estaba comiendo en su jardín. Nos hacíamos un saludo leve con las cejas y seguía mi camino hacia la montaña. Entonces el señor (Pep Cruz) me decía que ese no era el camino a Memphis, que hacia donde iba no había más que montaña, así que seguí por dónde él me indicaba. Creo que me encontraba con algunas personas más, pero no recuerdo.

(No sé si tiene relevancia el hecho de saber que Memphis era originalmente una ciudad egipcia y que la ciudad americana lleva el nombre en su honor.)

En otro sueño estaba en una especie de albergue/colonias en la montaña. Y Gemma se perdía y todo el mundo era muy desagradablo conmigo y yo me escondía y yo qué sé.

En otro, Gemma estaba en el mar. De golpe aparecen dos viejos y la cogen. Parece que van a violarla, pero sólo la hunden en el mar. Yo, histérico voy hacia donde estaban y buceo en su busca. No sé cómo, me introduzco en una taza de váter y buceo hacia abajo. Entonces es como si hubiera una cadena de tazas de váter y yo iba pasando por todas ellas, buceando hacia lo profundo. No recuerdo más.

En el último (cuatro no tres) creo que continuaba el primer sueño, más o menos. Caminaba por el campo, era más oscuro que antes. De un camino viene corriendo un perro enorme. Es un bloodhound. Creo que va a atacarme pero se pone a lamerme las manos. Es asqueroso y empieza a formar un montón de espuma blanca y densa. Es exajeradísimo. Dejo el perro atrás y entro en una casa donde me espera la Reina de Inglaterra y más gente sentados a la mesa, preparados para comer. Pero todo muy mal rollista.

lunes, 17 de noviembre de 2008

He de intentar frotarme las manos si vuelve a pasarme. Atreverme.
Hace aproximadamente un año desubrí los sueños lúcidos por casualidad, de noche en la radio. Y hace dos nonches creo que tuve un falso despertar en sueños. Es muy confuso. Últimamente me esfuerzo más por hacer tests de realidad, así que cuando me despierto muerto de sueño muchas veces lo hago. Y eso pasó. Era temprano, Había un ambiente y luz extraños, pero esa habitación tiene una ambiente extraño por la mañana. Creo que me incorporé y miré mis manos. Eran confusas, vibraban. Primero un dedo, luego otro. Pero conté los dedos y había cinco, creo, así que supuse que era cansancio y sólo necesitaba dormir. De todos modos, sentía una presión extraña en el cuerpo, un zumbido. No. Como si estuviera en el fondo de una piscina. Oía presión. Creo que en ese momento fuí consciente de que oía clics a izquierda y derecha. Estaba cansado y tenía un nivel de consciencia leve, por decirlo de algún modo, así que cerré los ojos. Y ahí creo que lo perdí, aunque recuerdo haber seguido oyendo clics o crujidos con los ojos cerrados.

Creo que era un falso despertar, un sueño lúcido o que estuve muy cerca tenerlo por varios motivos. He leído en varias guías y foros online que en la técnica WILD, creo, suelen oírse crujidos y zumbidos cuando se está a punto de entrar en el sueño de forma consciente y directa. Y lo que más se acerca a la sensación que creo que debe ser el despertarse en sueños por una señal onírica es, sin duda, mirar mis manos borrosas y vibrantes, contarme los dedos y sentir extrañeza.

Si bien lo que acabo de escribir no describe ni la técnica WILD ni la técnica MILD, creo, sí que tiene muchos elementos que me parecen, como mínimo, llamativos.

Respecto a la técnica WILD, he estado prácticandola pero no con mucha intensidad. B se levanta para trabajar, yo me despierto, B se marcha a trabajar, yo me duermo y sueño. Últimamente son casi siempre pesadillas, pero muy vívidas e intensas.

Espero estar acercándome!

viernes, 14 de noviembre de 2008

No recordo l'entrada del somni, ni l'idioma.

Erem amb amb "la família", juan, maria, els meus pares, les cosines dek juanito i els seus pares. Resulta que jo havia passat per una mala època amb la Gemma i m'havia liat amb la Juanita (!!!!!). Aquest somni passa mesos després i ella em passa un full escrit i arrugat, però no entenc res del que hi posa així que li demano a la seva mare que m'ho expliqui. Em diu que està embaraçada de mi! Llavors és el caos total, tot molt confús. Només recordo crits, ansietat, gent venint a discutir amb mi i jo que m'esgarrapava els braços i les mans amb filferros i em fèia sang. Llavors recordo un flash d'ella i jo a un cotxe... Caos, filferros, sang. Primer plà del a cara del Pepe (el seu pare). Llavors, és com si tothom s'hagués adonat que jo no sabia que ella anava a abortar i de cop sóc amb els meus pares. Em diuen que a partir d'ara els hauré de pagar si vull que em portin a casa en cotxe (no recordo on passa el somni), com si la caritat paterna s'hagués acabat i ara tot tingués preu.
Recordo molt les esgarrapades als braços i mans.

Llavors sóc amb la meva mare a una mena de palau i dic "ahora entramos en la sala de los reyes". Hi ha tota mena de retrats i quadres, però només recordo un de punt de creu. Era com una sala on hi hauria d'haver els retrats d'una dinastia. Recordo passar per una mena de jardí amb fonts i al final uns bancs amb coixins on crec que hi ha la meva família.

jueves, 13 de noviembre de 2008



10-Novembre-2008

Som en un païs perillós, en guerra. La Gemma, el César, la Lou, l'Enric i jo, crec. Actuen com si fóssim a Barcelona i no passés res. Jo estic histèric i no entenc la seva actitud. Tinc molta por. Entrem a una casa. El barri és més o menys com l'Alba Rosa de Viladecans però amb alguna palmera. En un jardí miro al cel i apareix un ovni. L'ovni fa un zoom cap els meus ulls. S'expandeix com una animació en flash, ocupant tota la pantalla i pixel·lant-se.

Llavors som en un vagó de tren de fusta, vell, com de l'oest. És plé de palla, i el César està assegut amb les cames penjant del tren, a la porta corredera. Jo estic molt nerviós de veure'l així perquè tinc por que es faci mal. És un vespre molt blau i nítid. Hi ha núvols trencats i blau fosc, just quan el sol s'ha post però encara hi ha llum. És preciós.

TELSTAR




Aquí registraré mis sueños.